Στο Κλιμακοστάσιο
Όλο το σπίτι ήταν σε αναβρασμό λίγες ώρες πριν το ερχομό της Άγιας Νύχτας. Τα παιδιά παίζαν για ακόμα μια φορά με τα κεριά στο καθιστικό ενώ η Ο. στέγνωνε τα μαλλιά της με το μπιστολάκι στη μεγάλη σκάλα στο μπάνιο. Εγώ είχα παραδοθεί στο τελικό ραφινάρισμα της σκορδαλιάς και της μελιτζανοσαλάτας στην κουζίνα (ακόμα λίγο σκόρδο, ακόμα λιγάκι ξύδι). Ο γερμανός γείτονας που χτύπησε το κουδούνι (μεσημέρι 24 Δεκεμβρίου, Βιέννη) προσπέρασε ελαφρώς αναστατωμένος το τυπικό των ευχών: “Στο κλιμακοστάσιο μυρίζει καμένο” μου δήλωσε , περνώντας ευθέως στην ερώτηση αν καίγεται κάτι στο δικό μας διαμέρισμα. Είχε ρωτήσει τους αποκάτω, αφού ούτε εμείς είχαμε σημάδι φωτιάς στον όροφο μας ξεκίνησε να ανέβει τη σκάλα για να ρωτήσει τους αποπάνω. Φιλοτιμήθηκα να τον βοηθήσω.
Στον επάνω όροφο η μυρουδιά ήταν και για εμένα πιο σαφής: μια οσμή ελάχιστα ξινή, λίγο γλυκιά και όντως καπνώδης, αυτό το τελευταίο πρέπει να έπαιξε καθοριστική σημασία στην αναστάτωση του C. Ενώ ο C. στεκόταν με διάχυτη, πλέον, αγωνία μπροστά στην πόρτα του προτελευταίου διαμερίσματος, εγώ χτύπησα το κουδούνι του Η.. Τον είχα πρωτογνωρίσει λίγες μέρες πριν και η διήγηση της ζωής του με είχε εντυπωσιάσει, κυρίως για τη συνέπεια της. Είχε κλείσει τριάντα κάτι χρόνια βίου στη λατινική Αμερική υποστηρίζοντας οργανωτικά εκατοντάδες Παιδικά Χωριά SOS. Πρόσφατα συνταξιοδοτήθηκε κι επέστρεψε στη Βιέννη, όπου ζούσαν παιδιά και εγγόνια, θα πέρναγαν μαζί τις φετινές εορτές μετά από πολλά χρόνια. Κάπως ευτραφής και διακριτικά μουσάτος, ενσάρκωνε την ευγενική ιδέα του δυτικού φιλανθρωπισμού για το ουμανιστικό φαντασιακό μου.Μου είχε εξηγήσει, κατά την πρώτη μας συνάντηση, την επιφανειακή αντίληψη αρκετών μη κυβερνητικών οργανώσεων στο χώρο του, που στέλνουν δυνητικούς γονείς να κρατήσουν για μερικούς μήνες τα χεράκια άπορων παιδιών. Γιατί μάλλον το γρήγορο βίωμα υπερκαλύπτει την μακροπρόθεσμη ανάγκη για αγάπη.Άνοιξε την πόρτα χαμογελαστός (ο τελευταίος έγκυρος σοσιαλιστής αυτής της χώρας σκέφτηκα) και με παρότρυνε να περάσω μέσα για ένα καφέ. Παρέμεινα στεκούμενος στο κόκκινο χαλάκι και του εξήγησα την υπόνοια πυρκαγιάς στο κλιμακοστάσιο.
Γέλασε φαρδιά και βροντερά. Επιστρέφοντας στον χαμηλό τόνο της φωνής του απολογήθηκε πως έκανε μια γύρα με αναμμένο λιβάνι και στο κλιμακοστάσιο, μέρα που είναι η σημερινή, προς αναμονή της Άγιας Νύχτας στη Βιέννη.
Καλά Χριστούγεννα_